Białoruś. Grodno. Nad Niemnem

 Kto wpada na pomysł, żeby w wolny czas letniego urlopu wybrać się na Białoruś? My. W związku z tym należało postarać się o wizy. 25 euro za jedną. My potrzebowaliśmy trzech. To niejedny koszt; dodatkowo załatwialiśmy je przez biuro pośredniczące. Nie będę się wdawała w szczegóły, jeśli ktoś jest zainteresowany, wszelkie informacje są łatwe do zdobycia na stronie ambasady białoruskiej.  

 Dlaczego Białoruś? Z ciekawości. Bo tak blisko, a tak daleko. Trochę dla obalenia sobie stereotypów. Żeby na własne oczy zobaczyć. Dla przygody. Różne powody. Cały pobyt zajął nam kilka dni. Pojechaliśmy własnym sprzętem. Przygotowywaliśmy się do tej miniwyprawy, ale oczywiście niespodziewanki i zaskoczenia spotykały nas co rusz. Pierwsza, że nie działa nasz GPS. Druga - dwa razy zostaliśmy oszukani a propos rezerwowania hoteli. Trzecia - jak mili i pomocni są białorusini. Jak wysprzątane są białoruskie miasta, ulice i wioski. Jak przystrzyżona trawa wzdłuż międzymiastowych dróg. I wiele wiele innych...   

 Grodno, miasto nad Niemnem. Kojarzące się m.in. z Orzeszkową. Wywołujące sentymenty, wzruszenia, odwołujące do historii. Przespacerowaliśmy je niespiesznie.  

      Taka sytuacja. W tle Niemen:

Teatr Dramatyczny:

Pomnik czołg:

  Klasztor Bernardynów:

Stary i Nowy Zamek:

Niemen:

Cerkiew św. Borysa i Gleba:

 Plac Sowiecki:

Na przeciwko klasztor i kościół Jezuitów w tle, a na pierwszym planie kiermasz szkolny:

Typowe kute kwietniki, jakich sporo w białoruskich miastach widziałam: 

 Plac Lenina. I gdzieżby inaczej, jak w każdym mieście, jego pomnik: 

I taka sytuacja:

Osiedle:

Na razie wychodzę, ale mam nadzieję wrócić z dalszą relacją z białoruskiej przygody ;)  

 cdn